In de holistische visie op welzijn is voeding niet alleen een kwestie van smaak of figuur: het is een fundamentele pijler van gezondheid.
Nutritherapie is gebaseerd op dit principe. Het is afgeleid van de biologie en biochemie en heeft als doel de voedingsinname aan te passen aan de werkelijke behoeften van het lichaam om de vitale functies te ondersteunen, onevenwichtigheden te voorkomen en celregeneratie te stimuleren.
Wat is voedingstherapie?
Nutritherapie is gebaseerd op een eenvoudig maar krachtig idee: elke molecule in ons voedsel beïnvloedt de manier waarop onze cellen functioneren.
Bij deze benadering worden voeding en micronutriënten (vitaminen, mineralen, antioxidanten, essentiële vetzuren, enzymen, enz.) gebruikt om de lichamelijke en geestelijke gezondheid te optimaliseren.
In tegenstelling tot een gestandaardiseerd dieet is het gebaseerd op volledige personalisatie: leeftijd, metabolisme, terrein, pathologieën, allergieën, leefgewoonten en oxidatieve stress.
Dit aanpassingswerk, dat wordt uitgevoerd op basis van een gedetailleerde medische geschiedenis, maakt het mogelijk om een voedingsplan en gerichte innames voor te stellen, om zo in te werken op de bron van de onbalans in plaats van op de symptomen ervan.
De oorsprong van voedingstherapie
Hoewel de discipline in de XXᵉ eeuw gestructureerd werd, gaan de wortels terug tot de Oudheid. Hippocrates zei toen al: "Laat je voeding je medicijn zijn".
Dit idee overspande de eeuwen tot de jaren 1960, toen het werk van scheikundige Linus Pauling leidde tot orthomoleculaire geneeskunde, de directe voorloper van de moderne nutritherapie.
Deze benadering, die is gebaseerd op celbiologie, gaat ervan uit dat elk individu een uniek biochemisch profiel heeft en dat de voedingsinname hieraan moet worden aangepast om het interne evenwicht te herstellen.
Een aanpak die ingrijpt op de oorzaak, niet alleen op het symptoom
Terwijl conventionele behandelingen vaak een specifieke aandoening proberen te verlichten - een pijnstiller voor migraine, een slaappil voor slapeloosheid - richt voedingstherapie zich op het begrijpen waarom deze aandoeningen optreden.
Een terugkerende hoofdpijn kan bijvoorbeeld te maken hebben met een magnesiumtekort, een teveel aan vrije radicalen of een onevenwichtige voeding.
In dit geval kan een aanpassing van het dieet en, indien nodig, een beredeneerd supplement met micronutriënten de oorzaak van het probleem corrigeren.
Voor wie is voedingstherapie?
Nutritherapie kan op elke leeftijd worden overwogen, als preventieve of ondersteunende maatregel. Het is bedoeld voor iedereen die weer bewuster met zijn voeding wil omgaan of zijn algemene conditie wil verbeteren.
De werkingsgebieden zijn enorm: spijsverteringsstoornissen (intoleranties, reflux, dysbiose), chronische vermoeidheid, hormonale stoornissen, huidproblemen, stress, slaapstoornissen of zelfs stofwisselingsstoornissen zoals cholesterol of diabetes.
Het doel is niet om te beperken, maar om het evenwicht te herstellen.
De voedingsdeskundige begeleidt de persoon naar keuzes die passen bij zijn of haar aandoening: zachtjes koken om vitamines te behouden, consumptie van seizoensvoedsel, vermindering van verzadigde vetten en geraffineerde suiker, nadruk op hoogwaardige eiwitten en vezels.
De voordelen van voedingstherapie
Het grote voordeel van deze aanpak ligt in de mogelijkheid om zowel op preventie als op dagelijks welzijn in te werken.
Door de optimale celfunctie te herstellen, helpt nutritherapie :
- Versterk het immuunsysteem.
- Stabiliseer gewicht en stofwisseling.
- Verminderchronische ontstekingen.
- Verbetert de slaap en concentratie.
- Ondersteunt cardiovasculaire gezondheid.
- Om stress te verlichten en vermoeidheid.
Studies bevestigen het nauwe verband tussen een adequate voedingsinname en een verminderd risico op chronische ziekten, vooral dankzij antioxiderende micronutriënten (vitamine C, zink, selenium, polyfenolen) en essentiële vetzuren (EPA, DHA) [1][2].
Hoe werkt ondersteuning?
Nutritherapie begint altijd met een grondige beoordeling: medische geschiedenis, eetgewoonten, biologische analyses, emotionele toestand. Deze profilering stelt ons in staat om een op maat gemaakte voedingsstrategie op te stellen.
Het protocol combineert over het algemeen :
- Adequate dieet-heropvoeding.
- Micronutritionele aanpassingen (vitaminen, mineralen, aminozuren, sporenelementen).
- En, indien nodig, extra ondersteuning door fytotherapie of aromatherapie.
Door dit te monitoren kun je je inname geleidelijk aanpassen en de effecten op je vitaliteit, spijsvertering, slaap en stressmanagement beoordelen.
Voorzorgsmaatregelen
Ook al is het natuurlijk, voedingstherapie is geen geïmproviseerde aanpak. Onjuiste suppletie of langdurige onbalans kan leiden tot een teveel aan bepaalde voedingsstoffen.
Vandaar het belang van professionele begeleiding: alleen een arts of een getrainde voedingsdeskundige kan de doses en duur van de behandeling bepalen die geschikt zijn voor elk individueel geval, afhankelijk van de gezondheidstoestand en eventuele lopende behandelingen [3].
Nutritherapie: een duurzame praktijk
Nutritherapie is geen eenmalige kuur, maar een manier van leven. Door bewustere eetgewoonten te introduceren, draagt het bij aan een algeheel evenwicht van lichaam en geest.
Deze levensstijl, gebaseerd op preventie en regeneratie, maakt deel uit van een duurzame gezondheidsbenadering: je lichaam ondersteunen voordat het zonder energie komt te zitten.
Voeding staat centraal in mijn holistische benadering van gezondheid.
Elk programma is gebaseerd op een fijnafstemming van je voeding om verzwakte cellen niet te bevoordelen en tegelijkertijd de regeneratie en goede werking van gezonde cellen te ondersteunen.
Omdat elk organisme uniek is, moet het voedingsplan worden afgestemd op de ziekte(n), je persoonlijke geschiedenis, eventuele intoleranties en je algehele conditie, op basis van een volledige medische anamnese door ons.
Bronnen :
[1] Ghosh S. et al, Nutrients, 2022.
[2] Ames BN., Proceedings of the National Academy of Sciences, 2018.
[3] Wetenschappelijk Comité voor de menselijke voeding, Verslag van de Europese Commissie over de veiligheid van micronutriënten, 2006.
